Człowiek bez przyszłości

Bardzo lubię tę serię, w sumie to chyba najlepsza produkcja w katalogu Storytel Original. I pewnie najdłuższy audiobook jaki wysłuchałem, a z racji kapryśnej pogody, słuchałem go z przerwami przez ostatnie kilka dni. Jestem pełen uznania dla autora za wykreowane realia tamtych burzliwych czasów, za konstrukcję fabuły i wiarygodnych bohaterów. Ale największą zaletą tej produkcji jest lektor Pan Ferency. Jego interpretacja to absolutne mistrzostwo.

Bardzo lubię tę serię, w sumie to chyba najlepsza produkcja w katalogu Storytel Original. I pewnie najdłuższy audiobook jaki wysłuchałem, a z racji kapryśnej pogody, słuchałem go z przerwami przez ostatnie kilka dni. Jestem pełen uznania dla autora za wykreowane realia tamtych burzliwych czasów, za konstrukcję fabuły i wiarygodnych bohaterów. Ale największą zaletą tej...

Zgodnie z zapowiedzią Autora to zwieńczenie trylogii o Fenomenie z Warszawy. Pan Tomasz podjął się niezwykle trudnego zadania jakim jest umiejscowienie kryminalnej fabuły w warunkach wojennych. W zasadzie kojarzę tylko „Marutę” Pana K. Korkozowicza osadzoną w realiach Powstawania Warszawskiego. W polskich warunkach wojna w naturalny sposób wiąże się z bohaterstwem, martyrologią, walką do ostatniego naboju. Tymczasem wojna nie niweluje ciemniejszej strony społeczeństwa.
Właściwie to jestem wewnętrznie rozdarty i mam problem z obiektywną oceną tego tomu. Jak zwykle składam Autorowi ogromny ukłon za niezwykłą umiejętność odwzorowania klimatu dawnej Warszawy, włącznie z ówczesnym światem przestępczym. Poza tym udało Mu się pokazać atmosferę miasta, w którym czuje się nadchodzącą śmierć i zniszczenie. Można by rzec: „Nigdy nie będzie takiego lata (…) Nad horyzontem błyska się i słychać szczęk żelaza…”
Ale z drugiej strony nagła cezura dzieląca książkę na wydarzenia tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej oraz z początku Powstania Warszawskiego niezbyt przypadła mi do gustu. Spodziewałem się wyjaśnienia zagadki w trakcie obrony Warszawy podczas kampanii wrześniowej. Łącznik fabularny pomiędzy wydarzeniami z sierpnia 1939 oraz lata 1944 roku wydaje mi się trochę naciągany. Jasnowidz Stefan Ossowiecki wypada dość blado i niepewnie, jego zaś kontakt z komisarzem Wróblem został sprowadzony do minimum. Na postać pierwszoplanową dość niespodziewanie wyrasta warszawski lipkarz Lutek. Porównanie „Fenomena z Warszawy” z ostatnim tomem trylogii zdecydowanie na korzyść tego pierwszego – chociaż zaznaczam, jest to bardzo subiektywne odczucie. Jak dla mnie średnia ocen na poziomie 7,8/10 znacznie zawyżona.

Zgodnie z zapowiedzią Autora to zwieńczenie trylogii o Fenomenie z Warszawy. Pan Tomasz podjął się niezwykle trudnego zadania jakim jest umiejscowienie kryminalnej fabuły w warunkach wojennych. W zasadzie kojarzę tylko „Marutę” Pana K. Korkozowicza osadzoną w realiach Powstawania Warszawskiego. W polskich warunkach wojna w naturalny sposób wiąże się z bohaterstwem,...

Gdyby książka kończyła się po 90% byłoby znacznie wyżej, w końcówce zabrakło mocy autorowi, a samo zakończenie bardzo słabe... no i chyba śmierć Ossowieckiego oznacza koniec cyklu, bo to już czas.
Największą zaletą całej serii dla mnie były opisy Warszawy lat 30. i 40., z dużym naciskiem na rozbudowaną ofertę gastronomiczną - niejednokrotnie ślinianki pracowały jak szalone podczas słuchania...
W audiobookach dodatkową robotę zrobił genialny Ferency.

Gdyby książka kończyła się po 90% byłoby znacznie wyżej, w końcówce zabrakło mocy autorowi, a samo zakończenie bardzo słabe... no i chyba śmierć Ossowieckiego oznacza koniec cyklu, bo to już czas.
Największą zaletą całej serii dla mnie były opisy Warszawy lat 30. i 40., z dużym naciskiem na rozbudowaną ofertę gastronomiczną - niejednokrotnie ślinianki pracowały jak szalone...

Fenomenalna przeczytana w jedno popołudnie a to coś znaczy

Fenomenalna przeczytana w jedno popołudnie a to coś znaczy

Nareszcie Tomasz Duszyński powrócił do wielkiej formy z jak z serii Glatz. Tutaj nie ma się do czego przyczepić. I tom - nie spodobał mi się temat, II tom - nie do końca zrozumiałem niektóre decyzje mściciela - Człowieka z Celuloidu. W tym tomie jest zbrodnia, są morderstwa, jest zemsta i kara. Mamy historię w Warszawie przed wybuchem wojny (sierpień-wrzesień 1939) i druga część książki, czas powstania warszawskiego 1944. Bardzo dobra łamigłówka kryminalna, komisarz Wróbel jest już zmęczony życiem. Rewelacyjny motyw w jaki sposób komisarz doszedł do nazwiska i danych osobowych, zwłok znalezionych na wysypisku, (jak się mówi po nitce do kłębka).
gorącą polecam

Nareszcie Tomasz Duszyński powrócił do wielkiej formy z jak z serii Glatz. Tutaj nie ma się do czego przyczepić. I tom - nie spodobał mi się temat, II tom - nie do końca zrozumiałem niektóre decyzje mściciela - Człowieka z Celuloidu. W tym tomie jest zbrodnia, są morderstwa, jest zemsta i kara. Mamy historię w Warszawie przed wybuchem wojny (sierpień-wrzesień 1939) i druga...

Początek jest naprawdę bardzo dobry. Jest ciekawy wątek kryminalny, są interesująco wykreowane postacie, jest tajemniczość, jest ten klimat końca lat 30, dodatkowo oprócz makabrycznej zbrodni w powietrzu wisi niepewność co do przyszłości nie tylko Polski, Europy, ale i świata, ponieważ są to ostatnie dni Tego Świata, po 1 września wszystko już będzie inne..... i to mi się podoba.
Im dalej tym intryga nie blaknie, wszystko idzie w miarę dobrze, jest parę drobnych potknięć autora, ale jest dobrze. I sam koniec, tutaj wielkie rozczarowanie. Nie wiem czy Tomasz Duszyński nie miał innego pomysłu, czy za czymś gonił, czy coś zupełnie innego zaprzątnęło mu myśli, ponieważ słaby koniec dość mocno rzutuje na książce. Koniec i koniec. Sam koniec, który tłumaczy kto jest zbrodniarzem jest kiepski i to jest pierwszy koniec , drugi też jest i ten natomiast dotyczy m.in Ossowieckiego czy też żony Heleny komisarza Wróbla i ten jest wyjątkowo udany, ponieważ cały ten trud, wysiłek i przeszłość mieszająca się z przyszłością warte jest zastanowienia i to jest jasne. I pełne zarazem. Reasumując ,,Człowiek bez przyszłości '' jest dobrą książką, ale zabrakło mi tutaj czegoś takiego wyjątkowego przynajmniej dotyczy to wątku kryminalnego, wątek obyczajowy jest bardzo dobry, ponieważ zmusza do przemyśleń, zmusza do ustania na moment i następuje wtedy refleksja - nasze wybory, wybory innych ludzi- wszystko to rzuca cień bądź słońce na nasze życie i na życie innych ludzi wokół nas.
Czy to koniec komisarza Wróbla ? Mam nadzieję, że nie. Przykro mi się żegnać z kolejnym gliną. Był Maciejewski, był Mock, został ( mam nadzieję ) Kruk, Mortka, Popielski i inni i mimo wszystko Wróbelek dał się lubić ze swoimi dziwactwami. Uwielbiam tamten czas lata 20-30 XX wieku.

Początek jest naprawdę bardzo dobry. Jest ciekawy wątek kryminalny, są interesująco wykreowane postacie, jest tajemniczość, jest ten klimat końca lat 30, dodatkowo oprócz makabrycznej zbrodni w powietrzu wisi niepewność co do przyszłości nie tylko Polski, Europy, ale i świata, ponieważ są to ostatnie dni Tego Świata, po 1 września wszystko już będzie inne..... i to mi się...

Znakomity finał świetnej historii.

Znakomity finał świetnej historii.

Warszawa, sierpień 1939 roku. Lato powoli dobiega końca. Mieszkańcy wracają z wakacji do domów. Wszyscy mają nadzieję, że kolejna jesień będzie spokojna i podobna do poprzedniej. Mimo to, każdy zadaje sobie pytanie, czy wybuchnie wojna? Czy na stolicę i inne polskie miasta spadną niemieckie bomby? Czy najbliżsi będą musieli wyruszyć na front? Miasto nie może jednak przestać funkcjonować. Urzędy pracują normalnie, gazeciarze sprzedają prasę, a w „Ziemiańskiej” jak zawsze można spotkać uznanego literata czy gwiazdę kina. Również funkcjonariusze warszawskiej policji mają pełne ręce roboty. Komisarz Antoni Wróbel prowadzi śledztwo w sprawie zabójstw kilku mężczyzn, których zmasakrowane zwłoki podrzucane są do śmietników…

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2024/01/tomasz-duszynski-czowiek-bez-przyszosci.html

Warszawa, sierpień 1939 roku. Lato powoli dobiega końca. Mieszkańcy wracają z wakacji do domów. Wszyscy mają nadzieję, że kolejna jesień będzie spokojna i podobna do poprzedniej. Mimo to, każdy zadaje sobie pytanie, czy wybuchnie wojna? Czy na stolicę i inne polskie miasta spadną niemieckie bomby? Czy najbliżsi będą musieli wyruszyć na front? Miasto nie może jednak przestać...

Nikt nie wiedział, że tak potoczą się losy Warszawy. Nikt nie spodziewał się wojny, choć ta wisiała w powietrzu. Wszyscy żyli nadzieją, że napięta sytuacja w Europie rozejdzie się po kościach. W tej dusznej i pełnej oczekiwania atmosferze komisarz Antonii Wróbel podejmuje się nowej sprawy kryminalnej związanej z porzucanymi na wysypisku śmieci zwłokami. Bombardowanie Warszawy kończy epokę pokoju i stabilizacji, oznacza też koniec jego śledztwa. Komisarz Wróbel zostaje ponownie wciągnięty do sprawy w 1944 roku, tuż przed wybuchem powstania warszawskiego. W tle mobilizującego się miasta oraz okupacyjnej rzeczywistości próbuje rozwikłać zagadkę z przeszłości.

Tomasz Duszyński oddał w pełni charakter niepokoju tamtych czasów. Umiejscowił fabułę nie tylko w kontekście historycznym, ale i obyczajowym Warszawy, co miało miejsce również w poprzednich tomach cyklu o komisarzu Wróblu. Opisał przedwojenny złodziejski półświatek oraz szmuglarskie praktyki w okupowanej Warszawie. Wprowadził do powieści ciekawe postaci drugoplanowe – lipkarza Lutka, komisarza Heinricha Brandta oraz nie zapomniał o postaciach znanych z pierwszego i drugiego tomu – jasnowidzu Stefanie Ossowieckim czy Helenie Winiarskiej.

Niestety wątek kryminalny stanowiący oś fabularną tej powieści zniknął w wirze prawdziwych wydarzeń. Był monotonny i mało znaczący dla finału tej historii. „Człowiek bez przyszłości” to niesamowicie klimatyczna powieść historyczna, osadzona w realiach Warszawy przygotowującej się na nadejście wojny, a potem walczącej z okupantem. I nie do końca udany kryminał.

Nikt nie wiedział, że tak potoczą się losy Warszawy. Nikt nie spodziewał się wojny, choć ta wisiała w powietrzu. Wszyscy żyli nadzieją, że napięta sytuacja w Europie rozejdzie się po kościach. W tej dusznej i pełnej oczekiwania atmosferze komisarz Antonii Wróbel podejmuje się nowej sprawy kryminalnej związanej z porzucanymi na wysypisku śmieci zwłokami. Bombardowanie...

Sierpień 1939 r. Komisarz Wróbel musi rozwiązać sprawę zwłok znajdowanych na wysypisku. Śledztwo powoli postępuje, a trop zaczyna prowadzić za naszą zachodnią granicę. Jednak zanim policjant otrzyma odpowiedzi na wszystkie pytania, wybucha wojna...
Mija 5 lat, a echa dawno prowadzonego dochodzenia wracają. Czy komisarz zbrata się z wrogiem, by wreszcie zakończyć tamten etap i uratować najbliższą osobę? Jaki będzie finał tej opowieści?

Kryminał został napisany w starym, dobrym stylu. Język autora jest plastyczny, lekki, z elementami humoru oraz wzbogacony o uliczny slang. Mimo że akcja nie pędzi na łeb na szyję, potrafi zaciekawić czytelnika, wciągając go w świetnie odwzorowany historyczny obraz naszej stolicy. Plot twisty zaskakują momentami tak mocno, iż można odnieść wrażenie, że twórca bawi się z nami w kotka i myszkę, a w ostatecznym rozrachunku okazuje się, iż nasze domysły były nic niewarte.

Fabuła dotyczy dwóch przestrzeni czasowych – tydzień przed wybuchem II wojny światowej oraz kilka dni przed wybiciem godziny "W". Pisarzowi rewelacyjnie udało się oddać realia tamtych czasów, ich klimat, nastroje społeczne czy polityczne, a także ducha walki. Widać, że Tomasz Duszyński doskonale się do tego przygotował i przeprowadził doskonały research. Idealnie przedstawił również wszelkie kontrasty, jakie można zauważyć w Warszawie oraz zarysował charakterystykę złodziejskiego środowiska znamiennego dla ówczesnego okresu.

Wspaniałym zabiegiem okazało się wplecenie w treść autentycznych postaci, które odcisnęły swój ślad w dziejach naszego kraju czy zostały zapamiętane jako znakomici artyści. Wisienką na torcie dla mnie jednak pozostanie wątek metafizyczny. Absolutnie "nie gryzie" się z realizmem tej powieści, wręcz przeciwnie znacząco ją uatrakcyjnia.

Jeśli jesteście miłośnikami retro kryminałów, ta pozycja z pewnością Was zachwyci tak jak i mnie. Z ogromnym żalem i smutkiem kończyłam tę przygodę oraz żegnałam się z bohaterami. Teraz pozostaje tylko czekać na kolejne pozycje spod pióra Pana Tomasza.

Sierpień 1939 r. Komisarz Wróbel musi rozwiązać sprawę zwłok znajdowanych na wysypisku. Śledztwo powoli postępuje, a trop zaczyna prowadzić za naszą zachodnią granicę. Jednak zanim policjant otrzyma odpowiedzi na wszystkie pytania, wybucha wojna...
Mija 5 lat, a echa dawno prowadzonego dochodzenia wracają. Czy komisarz zbrata się z wrogiem, by wreszcie zakończyć tamten etap...